جواب نظر (آسمان)

سلام

ببینید اینکه من آمریکا رو به عنوان هدف خودم انتخاب کردم به این دلیله که :

از قرن 16 به بعد با شکل گیری رنسانس و مدرنیته در غرب ، کشورهای اروپایی تحولات عمیقی داشتند که به پیشرفت در خیلی از مظاهر تمدن منجر شد

با ایجاد موفقیت در غرب عده ای پیشرفت رو تئوریزه کردنو توسعه تک خطی رو اوردن یعنی شروع کردن به چیدن مراحل تاریخ بشری تا به غرب کنونی رسید و ادعا داشتن که بشر مانند کودکی بوده که با رسیدن به این قرن و در غرب به بلوغ رسیده و به قول هانگتینتون لیبرال دموکراسی پایان دنیا است (اگه سرچ بکنید میتونید با نظرش آشنا بشید که اسلام رو مهم ترین رقیب غرب میدونه)

خب  الگوی توسعه رو با تقلید از همین رویه برای کشورهای دیگه نسخه پیچی کردن

امروز هم مهم ترین کشور و طلایه دار مدرنیته (توسعه) آمریکاست

بنابراین من میخوام بگم :

توسعه در آمریکا شکست خورده

کشورهای دیگری دنبال توسعه هستند

کشورهای دیگر هم شکست میخورند

یعنی اگر ترکیه و مالزی سکولار شدن و به دنبال توسعه غربی رفتن هم پایان غرب رو دارن

بیگید چرا؟

خب معلومه کسی رو فرض کنید که به دنبال کسی میره و دقیقا جا پای همون فرد میگذاره، خب مسلما به همنجا میرسه

چرا ؟ چون امروز دو الگوی توسعه در جهان وجود داره :

1- لیبرال دموکراسی

2- اسلام و انقلاب اسلامی

الگوی اول به تمامیت خودش رسیده و امتحان خودش رو پس داده

اما الگوی دوم هنوز بطور کامل طراحی نشده و ما میدونیم که اسلام ظرفیت این رو داره که دوباره مثل قرون تمدن های قدیم اسلامی ، پرچم تمدن رو بلند کنه اما متاسفانه این الگو که باید در بستر انقلاب اسلامی ( انقلاب بر ضد استکبار جهانی و هژمونی غرب) شکل میگرفت هنوز در دست طراحیه !!! بنابراین ما در دستگاه های کشور اعم از آموزشی و اجرایی با الگوی غربی جلو رفتیم که به اینجا رسیدیم !!! اینجاست که بحث علم انسانی دینی مطرح میشه که باید گفت همون اندک علومی که تولید شده هم نه به دستگاه های اجرایی کشور اورده شد ( البته بجز دوره قبل که مثلا فلسفه آموزش و پرورش اسلامی چیده شد) نه اجازه داده شد به سطح دانشگاه ها برسه ...

چرا!؟

چون در کشور اسلامی ما بدنه همانند بسیاری از مدیران ( مثل دوره سازنندگی که توسعه اقتصادی و دوره اصلاحات که توسعه سیاسی و امروز هم که با دولت تدبیر و امید باز هم توسعه روی کار اومده ) اعتقادی به تمدن سازی اسلام و اداره کشور در ذیل آموزه های نورانی اسلام ندارند!!!!!!!!

نتیجه : ما تا امروز اغلب با الگوهای غربی جلو رفتیم که به اینجا رسیدیم و بعد هم اینکه همان توسعه دسته دوم و با صنایع منتاژی و تفکرات پوسیده به دست ما رسیده...

باید توجه کرد که جمهوری اسلامی وارث کشوری است که وقتی آن را تحویل گرفت به خرابه ای بیشتر شبیه بود و ما باید پیشرفت خود را نسبی نگاه کنیم که من آموزش و بهداشت رو در این قالب ذکر کردم و اما تولید علم که پایه پیشرفته واقعا امیدوار کنندست که البته متاسفانه رابطه خوبی با صنعت نداشته و این یکی از دغدغه های رهبری نظامه :

1- رشد تولید علم جهان در 15 سال گذشته 49% بوده است. در حالی که رشد تولید علم ایران در همین مدت 2116% بوده است 

رشد علمی ایران در دنیا اول است

2- ما بیست و دومین ارتش دنیا رو داریم

3- شاید تنها کشوری باشیم که مردم در اون تصمیم میگیرن نه لابی های قدرت و ثروت و انتخابات آزاد داریم  و مردم سالاری دینی ما واقعا در جهان بی نظیره

4- از دیگر موارد قابل اشاره موفقیت بسیار چشمگیر نظام جمهوری اسلامی در مبارزه با مواد مخدر و سوداگران مرگ میباشد. طبق آمارهای بینالمللی بیش از 80 درصد مواد مخدر مکشوفه در سطح جهان در مرزهای ایران کشف و منهدم میشود که به همین جهت نیز ایران بارها از سوی مجامع جهانی مورد تقدیر قرار گرفته است(ببینید چقدر حجمه زیاده که اینطور آمار مبارزه بالاست)

5- یکی از شاخصهای متعارف توسعه یافتگی، کاهش نرخ مرگ و میر کودکان است. طی سالهای اخیر سازمان بهداشت جهانی دو بار ایران را به عنوان موفقترین کشور جهان در کاهش نرخ مرگ و میر کودکان مورد تقدیر قرار داده است. به گونهای که مرگ و میر کودکان زیر یک سال از 111 مورد در هر هزار تولد زنده در سال 1356 به 6/28 مورد از هر هزار تولد)( زنده در سال 1381 رسیده به عبارت دیگر بیش از چهار برابر کاهش یافته است. 

از دیگر شاخصها، افزایش سن امید به زندگی است. در نتیجه اقدامات و آموزشهای بهداشتی، اصلیترین شاخص سلامت (سن امید به زندگی) که قبل از انقلاب در حدود 55 سال بوده و در سال 82 به مرز 4/71 رسیده است براساس آمار دیگری سن امید به زندگی طی 20 سال (1360 تا 1380) 10 سال افزایش یافته، یعنی در مورد مردان از سال 58 به 68 سال و در مورد زنان از 60 سال به 70 سال ارتقا یافته است.
همچنین سازمان بهداشت جهانی، ایران را در سال 2004 به عنوان موفقترین کشور آسیایی در کنترل و مقابله با ایدز معرفی کرد.

 6- آمار سواد رو نباید مطلق دید بلکه باید دید چقدر پیشرفت کردیم ، یعنی کشوری که در بیسوادی دست و پا میزد الان به کجا رسیده

این آمار ویکی پدیای اسرائیلیه :

• سال ۱۳۳۵ : ۱۵ درصد
• سال ۱۳۴۵ : ۲۸ درصد
• سال ۱۳۵۵ : ۴۷ درصد
• سال ۱۳۶۵ : ۶۱ درصد
• سال ۱۳۷۵ : ۷۵ درصد
• سال ۱۳۸۵ : ۸۴ درصد
• سال ۱۳۹۰ : ۹۱ درصد

اما باز هم باید گفت در کنار این همه نقص و این همه پیشرفت ما هنوز راه زیادی داریم و نسخه شفا بخش تنها بازگشت به اسلام است

ما نباید توسعه پیدا کنیم و بلکه باید پیشرفت داشته باشیم ، تفاوت پیشرفت و توسعه رو سرچ کنید ، دیگه من خسته شدم...